İnsanlar Ölüyor

Recep Eser
Haberdiyarbakir.Org//Columnist
İletişimhaberdiyarbakir.org@gmail.com

İnsanlar ölüyor biliyormusunuz? Şimdi diyeceksiniz ki zaten ölümlü dünya.İnsanlar doğar, yaşar ve ölürler. Evet doğru. Hayat böyle. Dünya böyle bir yer. İnsanoğlunun  doğası bu. Yüce ALLAH’ın kanunu bu. Evet kesinlikle öyle. Peki ölümler nasıl. İnsanlar nasıl ölüyor hiç düşündünüzmü? Bir yerde insanlar ölürken başka yerdeki insanların durumlarına bakalım isterseniz. Bir yerlerde savaş olur, insanların üzerine bombalar, füzeler yağar. Kahrolası savaşlardan insanlar çok etkilenir. En çokta çocuklar etkilenir. Savaşlarda insanlar ölür. En çokta çocuklar ölür.

 Başka yerde insanlar zevk sefa içerisinde uzun yıllar yaşar ve yaşamlarının sonuna kadar yine zevk sefa içinde devam ederler. Başlarına bomba yağan insanlar akıllarına bile gelmez. Ama onlarda ölürler. Bir yerlerde insanlar yiyecek yemek, içecek su bulamamadan gıdasızlık had safhadadır. Ve bunlardan dolayı insanlar ölür. Bir başka yerlerde insanlar fazla yemek yemekte, içki ve bir çoğumuzun  bırakın tadını, adını dahi bilmediğimiz sıvıları tüketirler. Açlıkmış, susuzlukmuş, gıdasızlıkmış akıllarına dahi gelmezler. Ama onlarda ölürler. Kimileri bir parça yemek alabilmek için saatlerce yemek kuyruklarda beklerken ölür. Kimileri de saatlerce maç için stadyumlarda, dans için barların önünde vb. yerlerde kuyruklarda beklerler. Ama onlarda ölürler.

Kimileri emekli maaşlarını almak için banka yada ATM kuyruklarda beklerken ölür. Kimileri casinolarda kumar kuyruklarında zar atmak için beklerler. Ama onlarda ölürler. Kimileri Kızılay, Kızılhaç vb. yardım kuruluşlarının  yada hayır çadırlarının önünde can verirken. Kimileri ise bol yıldızlı otellerin sınırsız açık büfelerinde tıka basa yer. Ama onlarda ölürler. Kimileri soğuktan donarak gözlerini kapar bu dünyaya. Kimileri aşırı sıcak yerler de keyiflerine keyif katarlar. Ama onlarda ölürler. Kimileri köylerinde canla başla çalışırken vefat eder. Kimileri şehirlerin keşmekeşi içinde kaybolup giderler bu dünyadan

Afrika’da bir çocuk tabağına bırakacak yemek bulamamaktan elveda der hayata. Sözde medeniyetin başkentleri olan ülkelerde çocuklar tabaklarındaki fazla yemekleri bitirip çok yemekten türlü hastalıklara uğraşırlar. Ve yine çok yemekten elveda derler dünyaya. Kimileri yokluktan tekme vurur sandalyeye yada yüksekçe bir yerden atlar elveda der sevdiklerine. Kimileri zaten çok olan parasına para katmak için koşturur. O zenginliğin verdiği huzursuzluktan (Param var ama huzurum yok) kıyar canına. Ve daha bir çok nedenler vardır böyle. Bunlara mutlaka herkes şahit olmuştur. Yazıyı okurken mutlaka aklınıza bunlara benzer benzetmeler gelmiştir. Sonuçta her iki tarafta ölür. Her iki taraftaki insanlar mutlaka dünyalarını değiştirir. Yani Demem O Ki. Adil Olan Hayat Yada İnsanlık Değil. Adil Olan Ölümdür…